İçime attıkça büyüdü derdim,
Ağzımda yüzümde yara çıkardın.
Ölür de elimi bırakmaz derdim,
Sevginin sonunu zora çıkardın,
…Sen benim yüzümü kara çıkardın.

Verdiğin dert bile gönlüme hazken,
Yerlere göklere sığdıramazken,
Ben sana toz bile konduramazken,
Bütün değerini fire çıkardın,
…Sen benim yüzümü kara çıkardın.

Her zaman keramet yoktur yenide,
Bencilliği bırak düşün beni de,
En az benim kadar üzer seni de,
Sanma sonumuzu hayra çıkardın.
…Sen benim yüzümü kara çıkardın.

Ne yazık ki haklı çıktım şüphemde,
Çare de olmadın bana merhem de,
Hem gönül köşküme yerleştin hem de
Can evimden bana kira çıkardın
…Sen benim yüzümü kara çıkardın.

Dinmiş iken yağdın yağarken dindin,
Sanki yıkıp bozmak için didindin,
Garip garip huylar âdet edindin,
Eski köye yeni töre çıkardın,
…Sen benim yüzümü kara çıkardın.

Neyi istediysem tersini yaptın,
Ben sağa yöneldim sen sola saptın,
Aşkı kumar sayıp kalbimi çarptın,
Ben yazı dedikçe tura çıkardın,
…Sen benim yüzümü kara çıkardın.

Her gün ellerimden çarmıha çaktın,
Gönlümü dağladın içimi yaktın,
Aşkımın boynuna ilmeği taktın,
Elim kolum bağlı dar’a çıkardın,
…Sen benim yüzümü kara çıkardın.

Ne artırmak bildin ne de yetirdin,
Gönül servetimi yedin bitirdin,
Mutluluk işinde zarar ettirdin,
Keder hesabımda kâra çıkardın,
…Sen benim yüzümü kara çıkardın.

Hani sen sevgiye aşka adrestin,
Olan güvenimi bitirdi restin,
Yazın ortasında buz gibi estin,
Ağustos ayında bora çıkardın,
…Sen benim yüzümü kara çıkardın.

Aklım başkasına ermiyor diye,
Başkasına gönül vermiyor diye,
Gözlerinden başka görmüyor diye,
Sen benim gözümü köre çıkardın,
…Sen benim yüzümü kara çıkardın.

Güvendiğim dağlar karlar altında,
Aşkımın değeri yokmuş katında,
Ne hasretindeyim ne vuslatında,
Şen şakrak sesimi zara çıkardın,
…Sen benim yüzümü kara çıkardın.

Hasan Hüseyin YILMAZ