Anam, dört erkek kardeşle iki yaşında öksüz kalmış.
Çok sevmiş babamı çok.
O demiş de, başka şey dememiş.
Dedem başka köyden birine söz keserken içerde,
Anam haber salmış babama kaçı vermiş o gece.

Birkaç ay sonrası askere gitmiş babam.
Sınavla alınmış Askeriye ye, Okumuş yazmışın az olduğu dönemde.
İlk görevi çıkmış Afyon’a.
Peşinden Samsun, Kavak, Çarşamba derken,
Ablam ve ben olmuşuz peş peşe.
Babam servi boylu yakışıklımı yakışıklı,
Köy çocuğu gözü açılmış şehirde bolundan.
Kasaba kızları gözünü alamamış olmuşlar,
İlçe karakolundan.
İradesine yenik düşüp kaçırıvermiş kızın birini daha,
Anam komşu düğünündeyken.

Kahrolmuş günlerce anam, yemeden içmeden kesilmiş çaresiz biçare.
Baba evi zaten perişan, ister mi yenge kardeş yeniden.
İki kız, oğlan kardeşime de hamileyken..
Çok düşünmüş çok… Kumayla bir ömür yaşam..
Kendi gibi o da yetim sonuçta.
Çaresizliğine yenik düşmüş,
Bir de her şey ölümlü ve nafileyken.
Aylar sonra oturmuşlar bir sofraya hep birlikte.

Kimsesi yok etrafında dert dökeceği,
Anam bizlere tutunmuş sarılmış.
Ben daha süt kuzusu sokuldukça sokulurmuşum anama sanki halini anlar gibi.

Hayal meyal hatırlarım anamın dalgın gözlerini,
Islak saçlarımla, ıslak dizlerini.

Ve sonrası Kitaplara sığmayacak, bir sürü dramatik yaşam hikâyesi.
Acılı gözyaşları beyin mürekkebime karıştığından.
İşte ondandır yüreğimin duygusal meyanesi..

Ve hala sorarım anama, biraz da babama isyankârlığımdan.
Bu vefanın sebebi ne diye?
Sevgi der,
Sevgi ekler...
Hiç şüphesiz bende anama çekmişim.
Bize rabbimden hediye..
Hoşgörü sadakat ve sevgi dolu yürekler..

ALİYE UYANIK





.