0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1379
Okunma
Aşkı kokluyorum senin yanında yüregim kabarıyor sevginle
Uzak kalmayı kaldıramıyor kalbim sancılar giriyor yavasca derinden
Gözlerine bakabilmeyi özlüyorum yokluğunda işte bu çok koyuyor adama
Saçlarını okşayabilmeyi özlüyorum omzuma yaslandığın anlar canlanıyor gözümde
Biraz buruk biraz mutlu oluyorum seviyorum işte seni çılgınca ve müptelası olarak kalbinin
Hayatıma anlam katan bir güzelliğin ellerimin arasından kayıp gidince
En sevdiği oyuncağı kırılan çocuk gibiyim üzgün masum kimsesiz
Sevebilmeyi senin gözlerinden öğrendim, mutluluğu ise gülüşlerinden
Sen benim ruh ikizim degilsin ruhumun ta kendisisin...
Rafet Yılmaz
