Ey dünya
Sen büyüksün.
Ben küçük.
İçinde yer içerim.
Gezer dolaşır,
Yatar uyurum.
Bir gün seni anlamadan çekip giderim.

Ne çalışır,
Ne kazanırım.
Ne ter döker,
Ne diz çökerim.
Bu dünyada ben,
Çalışmadan yer, içer gezerim.
Bir gün seni anlamadan çekip giderim.

Ne sever,
Ne âşık olurum.
Sevda, aşk uğruna,
Dünyanın peşine koşar yorulurum.
Yorulmazsam, ateşinde yanar,
Közünde kavrulurum.
Bir gün seni anlamadan çekip giderim.

Ne kendimi,
Ne dünyayı tanırım.
Bu kahpe dünyanın,
Ne varına,
Ne yoğuna inanıp kanarım.
Yokluğuna yanar,
Varlığına kanar yaşarım..
Bir gün onu anlamadan çekip giderim.

Ey dünya,
Sana, ne güzel,
Ne çirkinsin derim.
Gülü goncayken,
Kadını kızken severim.
Aşkıyla ateşinde yanar,
Közünde kül olur giderim.

Ey dünya!
Ne kendimi,
Ne hayatı tanırım.
Yaşadığım hayatın
Kıymetini bilmez
Kabağı çiçek,
Hıyarı tazeyken yer giderim.

Ey dünya!
Sana ne güzel,
Ne çirkinsin derim.
Senin güzelin, çirkinin
Hiç bitmez bilirim.
Her seferinde
Sevda, aşk deyip
Beni heveslendirip
Her güzelin peşinden
Koşturup gezdirirsin.
Bir gün seni anlamdan çeker giderim.

Beni benden alıp,
Nefsime girersin.
Dünya yuvarlak deyip
Beni her seferinde,
Aynı noktaya getirirsin.
Gözümü kör edip,
Lahanayı gül diye, gösterirsin.
Gülü koklatıp,
Lahanayı gül yerine,
Sevip okşatıp koklatırsın.

Sonra içime,
Kor ateş koyarsın.
Yüreğimi yakar,
Dünyamı yıkarsın.
Kül olan yüreğimi
Rüzgârın önünde savurup
Bir dağın arkasına atarsın.
Bir gün bende seni sevmeden çeker giderim.

Gündüz uyur,
Gece uyanık gezerim.
Karanlıkta bir güzel görsem,
Onun uğruna,
Ben yüreğimi,
Ezer, geçer, giderim.

Ey dünya,
Ben küçük,
Sen büyüksün.
Herkes bunu bilsin.
Etme bana zulüm.
Elbet bir gün
Sende hesap verirsin.

11.08.2011
Cahit KARAÇ
Şair, Düşünür ve Yazar