Başladı bağımda hazan yelleri
Sensiz koklayamam gonca gülleri
Kime bildireyim ben bu halleri,?
_____Terk edip de beni gidersin böyle!
_____Susma artık bana bir şeyler söyle?

Yüklendim bu yükü; ağırmı ağır ?
Ne sor beni ne de bir daha çağır
Sensiz gecelerse, bana hep sağır
_____Terk edip de beni gidersin böyle!
_____Susma artık bana bir şeyler söyle?

Gönül bağımı bak vurdu bir dolu
Senden mahrum ettin, bu garib kulu
Düz ovada şaştı DURAK’ın yolu
_____Terk edip de beni gidersin böyle!
_____Susma artık bana bir şeyler söyle?

Durak YİĞİT
Gönüllerin Şairi
2010...KOCAELİ


Benim Gönlü Güzel , Yüreği Dertli Gardaşım ,


Biliyorsun benim kalbim yaralı . Bugünde hiç durmadan ağrıdı durdu ve hala da ağrıyor. Bundan önceki yazdığın 2-3 şiirini de gayet duygulu ama huşu içinde okuyup, dinlemiştim. Şimdi onlara yazmak istediğim yorumları bu yorumla birleştirerek yazıyorum.
Malumun aileler kurulurken önce iki kişi ile başlar. Erkek ve kadın birlikteliği ve güzel , sağlıklı ve huzurlu yuvanın kurulması , boy boy çocukların olması hayaliyle başlanır her şeylere. Lakin, evdeki hesaplar çarşıdakine uymadığı için , umut edilenler tam manasıyla yerine getirlemezler. Bu yürek paralayan ve aile içi sorunları bir bölümde olsa, bizlere intikal ettiren muhteşem şiirinin başına koyduğun fotoğraf , anladığım kadarıyla bir evlat veya bir yeğen olarak bu şiiri yazmana müsebbip olmuştur. Yoksa , _____Terk edip de beni gidersin böyle!_____Susma artık bana bir şeyler söyle? demezdin. Ayrılık veya ayrılıklar sadece gözden ırak olup, uzak yerlere gitmek değildir. Yanında , gözünün önünde olduğu halde olan ayrılıklar da vardır. Bence en acısı da budur. Elini uzatsan tutacaksın ama tutamıyorsun . Konuşmak , sorunları çözmek istiyorsun ama seni dinleyen kim ! Sendeki sen olan Ona sarılmak, yüreğini vermek ve içini dökmek istiyorsun ama seni tınan kim !
Bu durum ve ahvaller hazanları da birlikte getiriyor. Dallar ve kollar kırılıyor , yapraklar misali yüzler sararıyor. Umut bağladığın, güvendiğin ve arkamda dağlar gibi evlatlarım , yeğenlerim ve gardaşlarım , emmim dayım var dediğin kimseler sana diş bilemiye ve seni yalnız başına bırakmaya başlıyorlar. Ne öpecek, sarılacak ne de derdini anlatacak bir kimsen ve hatta dostun bile kalmıyor. Haa bak aklıma geldi, var bir dost var. Biraz komik de olsa o dost MARKO PAŞADIR. Artık çare yok, ben de gideceğim o dosta . Kim ki içi dışı temiz ve doğru , kim ki yönünü yüce yaradana dönmüş ve bu yapılanları Ona havale etmiş, hiçbir çıkar düşünmeden , kimsenin malından , canından ve namusundan gözü olmadan, kardeşçe ve dostça , kimselere muhtaç olmadan yaşamak istiyorsa , şu içinde bulunduğumuz ortamda hiç yeri yoktur GARDAŞIM. Lakin, bu denli olan insanların alınları açık ve yüzleri her zaman paktır. Yani defterimizi açtığımızda tertemizdir.
Aile ve aile fertlerinin hepsi birliktelik içinde bir sürü yükler ve sorumluluklar almak zorundadırlar. Kim bu sorumluluklardan kaçarsa ve kendi keyfiyetine bakarsa , birlikteliğin bir yeri aksak kalacaktır. Hiç kimse yalnız başına bir şey yapamaz. Hani diyoruz ya ; <<Bir elin nesi var , iki elin sesi var >> diye boşuna denilmemiştir.
Benim canlar canı GARDAŞIM , dilerim Mevlam , düz ovada değil , daha nice derelerden , tepelerden ve sarp kayalardan hiç kimselerin yolunu şaşırtmasın. Senin de yolun hep düz ve kolay olsun , sağlığın , nefesin , kalemin hep güçlü olsun , yüreğin ve yüzün hep gülsün ve ne de böyle ayrılıklar olsun.


Dostça sevgilerim , muhabbetlerim ve selamlarımla