Unutacaksın bu akşamları da
Yüreğini ısıtan sevgimi
Geceleri saçlarını tarayan nefesimi
Kirpiğinin ucunda bir sinema yıldızı gibi
Mavilerin beyaza merhaba dediği
Vapur ıslıklarında Ege’yi…



Tahayyülün depozitolu güncelerinde
Fakülte sohbetlerinin laçkalığını
Bizim dergiyi, Orhan Veli edebiyatını
Faik Hocayı, salçasız kantini, temizlikçi ablayı
Yere düşürüverdiğim binlerce defa aynı izmariti
Unutacaksın bir yaz akşamı



Eylül, bana hep erken gelmiştir, bilirsin
Ne çok şarkılar dinlemişizdir hazan adında
Ve ne çok çocuklar büyütmüşümdür senin yanında
Belki ışığı hiç sönmeyecek sokak ışıklarının
Dondurmacıya çıkılabilecek bir gece vaktinde
Adımlarının sıklaştığı bir köpek sesi yüzünden
Aynı gasili yıkayan korkusuz bir adam gibi
Beni incittiğin günleri hatırlayıp bir akşam vakti
Sevda sözlerim gelip aklına
Çukura saplanmış arabamızın ardınca
Ne kadar çok ter akıttığımızı anımsayacaksın



Hiçbiri illegal gelmeyecek sana
Karşı konulmaz bir parodi yazıp ufaktan
Simsiyah gözlerinde akreplere lanetler okuyup
Hala beni sevdiğini söyleyeceksin
İnatçı bir yumurta düşüverecek gökyüzünden
Sessiz sedasız alıp onu koynuna
Bir ihtilal akşamı kurşungeçirmez botlarıyla
Titrek sarılmalarda üşüteceksin ayrılıkları



Hiç kimse olmayacak, hiç kimse ağlamayacak senin için
Çiçek tutamayan ellerinle, siliverip gökyüzünün nemini
Öylece bakakalacaksın köpükleriyle zina eden denize



Yangınlar çıkacak şiirsiz kentlerde
Bir daha gelmeyeceğini bilip
Yakıvereceğim ardından ne kalmışsa geride



Tekrardan kendi bildiğini okuyup
Adımı siler gibi attığım izmariti ezeceksin
Hiçbir şey değişmeyecek hayatta
Sen hala eskisi gibi gülüvereceksin insanlara



Bir tatlı gümüş şekeri toplayıp iğdelerden
Karıncaları misafir edeceğim akşamları evime
Duvarda bir antika oluverecek o büyük sevgin
Kilisede namaz kılar gibi anıp seni
Tekrardan seveceğim yalnızlığımı



Hiçbir şey olmamış gibi nefes alıp
Unutacaksın beni…



Martılar fısıldayacak kulağına bir zaman bu şiiri…
Şimdilik devam edelim yine de,
Anlatacağın bir şey olmalı hala, değil mi?