benim adım yalnızlık
mavinin en derinini kuşansamda
lacivert gecelere uzanır tüm yollar


çocuksun sen
oyuncağı elinden vaktinden evvel alınmış
sesin
coşkun bir deniz gibi vursa da kıyılarıma
mevsim artık sonbahar ve
içimde susmayan hüzzam bir şarkı var


benim adım yalnızlık
ne içimdeki özlemi anlatacak
ne de yağmurları durduracak takatım var

çocuksun sen
bu zamansız ayrılık ta kimyası bozulan
hiç büyüyememişliğin bundan
hırçınlığın bundan
üşümüşlüğün bundan

benim adım sa yalnızlık
kör kuyularda tek dayanağım asam

ışığa dır artık yolculuğum
düşsem de
incinsem de
gün gelir şiir olur düşerim bir köşeye
gün gelir savrulurum bir eşiğe

susuşlarım sa
susamışlığım dan dır
yanılır bir menbaa ararım
kana kana içip serinliyim diye
işte bu yüzden hiç büyümez içimdeki çocuk

çocuksun sen çocuk
tıpkı benim gibi seninde
adın yalnızlık

susamışlığın/m aşka
bitmez bu yolculuk

adımız yalnızlık


03.08.2011
ferhan erdoğan