Bir kara lastik,bir tahta bavul,
Oniki yaşımda gurbete düştüm.
Dediler adam ol öyle dön oğul,
Gözümün yaşıyla gedikten aştım

Katırla getirdi büyükler beni,
Beklemeye başladık kara treni.
Bir hüzündür kapladıki sinemi,
Sanki yer yarıldı boşluğa düştüm..

Vagonda yer yoktu kaldım arada,
Üstüme titreyen anam nerede.
Diyerekten düşündüğüm sırada,
Dost tanıdım sohbet ettim kaynaştım.

Gece gündüz hiç durmadan yol aldık,
Tren istiminden simsiyah olduk.
Dört saat tehirle nihayet geldik,
Etrafa bakınca gerçeğe şaştım.

Vapur Karaköye yanaştı indik,
Orada bekleyen paytona bindik.
Taksim meydanından şişliye döndük.
Halamı görünce yanına koştum.

Üçbeşgün misafir ettiler beni,
Ardından bir yurt’a kattılar beni.
Dövdüler vurdular ittiler beni,
İçin için ağlayarak dolaştım.

Zeki Ateş’im ben çektiğim çile,
Şiire yönelmeme oldu vesile.
Adamlığı bırakın bir şair bile,
Olamadım amma artık bulaştım.