Afrikalı çocuklara...

denize döküyorum bütün umutlarımı
denize döküyorum yarınlarımı
kazıyorum göz yaşlarımı gözlerimden ,
denize döküyorum gözyaşlarımı...
belki yetişir diye sudanlı çocuklara;

elinde 2 metrelik kefen parası olmayan annelere ağıtım;
çocuğuna ekmek alamayan babalara acılarım;
yaralarım var asvaltlardan kazıyamadığım;
bizim çankayaya giden asvaltımızın bedelidir belki açlıkları...
bizim yemek sonrası atıştımalık öğünlerimizdir belki hayalleri;
sıkıldım dediğimiz anlar onların umutları;

acımıyorum aslında onlara!!
siyah perdenin arkasın penbe düşler sığırıyor onlar;
benim lanet edip yemediklerime minnet ediyorlar;
acımıyorum aslında onlara;

kapkaranlık düşleri yok onların
kapkaranlık kentlerin bombalı saldırılarına inat
karanlık düşleri yok onların..

ama yarınları var o çocukların...
bu güne inat güzel yarınları var o çocukların...
yıllar sonra bunun gibi bir şiiri bize yazacak olan çocukların!!!