UTANACAK YÜZDE KALMAMIŞ


Dost bildiklerin de,kuyunu kazar,
Fırsatını kollar işini bozar.
Selam bile verse hesaba yazar,
Yazık insanlarda,özde kalmamış

Kime yaren dedim,kime dost dedim,
Başa çıkamadım,beli pes dedim.
İster vur boynumu,ister kes dedim
Vurdular boynumu izde kalmamış.

Herşeylerden önce geliyor çıkar,
Daha yokmu diye eline bakar.
Akıllıdır ne bulaşır ne kokar,
Elini yıkamış,tozda kalmamış.

Kime selam versem anam soruldu,
Takatım tükendi beynim yoruldu.
Gıyabımda bir karara varıldı,
Dürülmüş defterim,cüzde kalmamış.

İnsanlığın doğruluktur temeli,
Menzile ulaşmak bütün emeli,
Helal kazanarak helal yemeli.
Kuldan utanacak,yüzde kalmamış.

Doğru yolda bile şaşırdı beni,
Dere tepe demez aşırdı beni.
Zehmeri ayında pişirdi beni,
Mevsimler içinde,güzde kalmamış.

Beraber yaşayıp, dostça kalalım,
Yaşanan hayattan dersler alalım.
Özde bir,sözde bir,doğru olalım,
ÖZDEMİR ne desin,sözde kalmamış.