Gülüyorsun bu şehrin bi yerlerin’de, başka kahkahalarla avunuyorsun biliyorum.
Hani bi cümle kurmak istersin’de dilini koyamazsın ya hiç bir satıra, işte bu yüzden yüzüm düşüyor yüzsüzlüğüne.
Bana suskunluğu biçme, ben yağmuruna adamışım kendimi, daha fazla çoraklaştırma kelimelerimi.
Ellerim ayrılık kokuyor hala.
Uzun uzatıya yaşanırken ...aşklar benim payıma gündelik sevdalar verme.
Yakışmaz bu benim adamlığıma.
Bilmiyorum, belki de bir başkasına dans ediyor gamzelerin.
Aldığın zevkin onlar’dan belli olması ne acı..
Sen hiç ağlama’dan gülünür sanıyorsun.
Oysa ben, gözyaşın’da boğuyorum gülmeleri.
Korkma ! Öldürmeye niyetim yok, çünkü dudaklarımın izi var hala yüzünde, kıyamıyorum.
Biliyorum, benim sana yazdığım her satırı onun gözlerine bakarak okuyacaksın, bundan’dır satırlarımın küf kokması.
Sen yine’de naftalin niyetine dökme onun gözlerine beni..
Daha çok küf kokuyor adın.

EmrahÖZAY