9
Yorum
2
Beğeni
0,0
Puan
2652
Okunma
GÜLCE-Triyolemsi(Üçleme)
GÜLCE EDEBİYAT AKIMI
ŞİİR TÜRÜ:TRİYOLEMSİ(üçleme)
*
1-Batı Edebiyatı şiir türlerinden olan ’Triyole’ nin değişik bir versiyonudur.Adına üçleme de denmektedir.
-Mısra yapısı şu şekildedir
..............................................................(1-a)
..............................................................(2-a)
..............................................................c
..............................................................c
..............................................................c
..............................................................(1-a) -Mısra aynen
...............................................................d
...............................................................d
...............................................................d
...............................................................(2-a) mısra aynen
3-Burada a-b-c-d kafiyeleri göstermektedir.(1 ve 2) de mısranın baştan sona tamamını göstermektedir. Yani ilk mısra hiç bir değişikliğe tabi tutulmadan, BİRİNCİ MISRA BİRİNCİ DÖRTLÜĞÜN DÖRDÜNCÜ MISRASI olmakta; İKİNCİ MISRA DA İKİNCİ DÖRTLÜĞÜN GENE DÖRDÜNCÜ MISRASI OLMAKTADIR.
4-Genellikle 8 artı 8=16 hece ölçüsü ile yazılırsa da, bu mısra yapısına bağlı kalmak kaydıyla, şair dilerse 7 artı 7=14, 6 artı 5=11 veya başka ölçü ve kalıplarda da değişik ’Triyolemsi’ler yazabilir. Önemli olan ilk-BEYİT’-teki iki mısranın aşağıdaki dörtlüklerde aldığı yerdir.
5-ilk BEYİT’in mısraları da kendi arasında mutlaka kafiyeli olmalıdır.(Öneren Mustafa Ceylan ve Ekrem Yalbuz)
(Gülce Edebî Topluluğu)
" Her yağmur sonrası altından geçtik umutla, gökkuşaklarının; gölgesinde kırık dökük ilkyazlarla...Ve toplayarak göğsümüzün tam ortasına, güneşi; ikinci baharlar yeşerttik ikinci yarısında, ömrün! "
1.
İkinci baharım, güneşim, mâhım
Usulca kalbime yaslan ey şahım!
Unutulan rengim, yeşilim, alım,
Ömrümün bağında açan son gülüm,
Göveren toprağım yeşeren dalım;
İkinci baharım, güneşim, mâhım...
Ömür takvimini geriye aldın,
Serimi çağlatıp sevdaya saldın,
Toprağım yeşerten can suyum oldun;
Usulca kalbime yaslan ey şahım...
2.
Tan’ ıma ağaran günüm,sabahım
Seninle gömüldü dündeki vâh’ ım
Gözümün önünde masum gülüşler,
Tenime konan o tatlı öpüşler,
Aklıma geldikçe can seni düşler;
Tan’ ıma ağaran günüm,sabahım...
Nadaslı toprağın tohumu sensin,
Güle bahçıvansın, cana bedensin.
Kanadım kolumsun, bende ki bensin;
Seninle gömüldü dündeki vâh’ ım...
Refika Doğan
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz
