Gözlerimde aynı mesafeye ait şehirler taşıyorum
Bir tarafında sen yalnızlığı , sol yanımda ben kimsesizliği

Bir yalnızlık ünlemi taşıyorsun gözlerinde
Giderken bütün coğrafyasını değiştiriyorsun iklimlerin
Bütün yerler dolu sana çıkmıyor hiç bir sokak arası
Avucumda kalıyor bazen düştüğümüz kader notları
Kanlı bir çocukluk hatırası gibi düşüyor beynimin ücra köşelerine
Bir kız çocuğu ;
Hatırlayamıyorum artık gülüşünde tuttuğun bahar yağmurlarını

Hiç kimse anlamıyor düştüğüm sensizlik çukurunu
İşgal ediyorum kendimi kırık bütün düşlerimle
Göç ediyor bizden habersiz kuşlarımız
Şehir aynı kalabalıklar arasında yalnızlığı takas ediyor
Suçlarımızın arasına düşüyor aynalar , kanıyor gözlerin
Hiç dokunamadığım sözlerin var dudaklarında , hani dokunduğumda gidecek olan
Eksi sonsuzda kalbini koruman gibi
Çekiliyor ayaklarımın dibinden aşk
Aç kapını daha gitmedim gözlerinin kıyısından
Ölüm kaç hastalık eder iç odalarımda , sen kanıyorken bütün ömrüm


Adın varsa ben varım , eğer adın silinmişse gözlerimden
Bir sen kalır soğuk duvarlarımın küfürbaz dillerinde
Bir ben ölüyor düşlerimin en kırılgan , işgale uğramış sevgisinde
Ömrüm düşüyor parmak uçlarımdan
Tut , tut ki bütün kalabalık seni bana yalnızlık yazmasın
Adını ver hayallerimin en güzel yanlarına
Bir kız çocuğu düşsün gözyaşlarının en masum yanından
Adın kalsın sol yanımda
Söyle sessizce

Bir yabancıdan farkım olmadan , konuşmadan
Gözlerimin içine kendini mühürlemeden
Sert adımlarla arşınladığı yalnızlığı
Şehirler arası bir yalnızlık otobüsünde bıraktı
Bu bir veda
Adım Efsa

Beni kendinde unut , bir daha adımı andığında gözlerinde beni taşıma




Muhammed Yalçınkaya