Kapattım gönül kapımı.

Gönlüm kapat kapını artık.
Onu hiç görmedin.
Onu hiç sevmedin say.
Seni unutanı sende unut.

Deymez kimse için üzülmeye.
Ama gönlüme söz geçiremıyorum.
Yaşananlar hafızamdan silinmiyor.
Nereye baksam onu görüyorum.

Ağlamamak için kendimi tutuyorum.
Yazık göz yaşlarıma diyorum.
Yüregime söz geçiremiyorum.
Sevmek bumu bilemiyorum.

Şunu anladımki canım cok yanıyor.
Sen mutlusun belki orda.
Arkanda bıraktıgını hiç düşünmedin.
Beni bir kağıt mendil gibi atıp gittin.

Bu gönül genede seni merak eder.
Kiminle kimlerle diye.
Belki hayat sana toz pembe.
Benim canım yanıyor sen bilemezsin.

Viçdanın rahatmı şimdi?
Beni burda sensiz ve sessiz bıraktın.
Sende rahat degilsin biliyorum.
Çünkü arkanda kırık bir kalb bıraktın.


Yinede sana acıyorum.
Bir gün sende yalnız kalacaksın.
O zaman beni anlıyacaksın.
Hiçbir şey karşılıksız kalmaz.

Elbet bir gün sende yaşayacaksın.
Dönüp arkana baktıgında.
Belki kendine kızacaksın.
Ama çok geç kalmış olacaksın.

Yasemin MAMAK
25.07.2011