Girizgah babında;



Meczup bir hikâye bu anlatılan,
Bir ölümlü ve bir tanrıça arasında yaşanan,
Bir damla yaş ve oluk oluk akan kanla yazılan

Bir hikâye,

Görmeyen gözleri gören
Ve lal dilleri konuşur kılan…


Saçlarını yavaşça okşadı kadının…
İhanetin o ipe sapa gelmez yangınında,
Zevk satan aciz adamlar gibi gülümsedi arsızca…

Düştü rüyanın gözlerinden,
En amansız yerinde kırptı gözlerini kadın,
Kan düştü şafağına aşkın…


Lakin;

Elleri birbirine uzak sevdaların
Birbirine dokunuşu kadar ateşliydi her satırı aşkın.

Öncesi ve sonrası olmayan..
Boynuna kotarılması güç veballer asan…

Ve;
İçinden çıkılması güç girift bilmeceler barındıran…

I.
Şimdi beli kırılmış bir sokak köpeği gibi ölümü bekliyorum.
Acz içinde,
Izdırap içinde
Aç ve susuz bekliyorum
Belimi kıran acıların ruhumu teslim almasını...

Herhangi bir akşamüstü
Eli eteğine erişmiş bir anne gibi
Sahiplendiğim ömrümün kıyısında

Sevişirken ve yaşarken
Uyurken ve uyanırken
Şefkat ve öfkenin gaybında

Elime yüzüme bulaşan bir samimiyetsizliğin gölgesinde
Yaşadığımı sanırken ve yahut ölmüşken
Dikilmişken sabrımı sınayan veryansınların karşısında,

Orospu damgalı bir hak edişin altına imza atarken
Kırarken camlarını umut evlerinin,
Ve tüm umumhanelerin daha temiz olduğunu anlarken
Satarken hayatın anasını,
Orospuluktan pezevenkliğe terfi ederken
Yüzüne
Gözlerinin tam ortasına baka baka
Alnına yazmak istiyorum kaderini…

Bilmiyorsun;
Ben seni var edenim oysa.

Emzirirken bir bebeği göğsümde;
Rahmime düşen dölü parçalayıp atarken
Ve doğururken
Ve öldürürken
Ve yeniden var ederken;

Seni tek kalemde hayatın ortasına atan tanrı benim…


II.

Menat efsanelerde anılan bir tanrıça şimdi…

Haşmetinde tufanları barındıran gözyaşı damlalarıyla
Akıbetini bekliyor.

Ömrünün onulmaz yaralarından çıkarıp ruhunu
Ansızın acısız bir ölüm bahşetmek istiyor.


Temmuz’2011 Aydın...