18
Yorum
7
Beğeni
5,0
Puan
2750
Okunma

ıslak günlerimizdi
ayın on beşi kadar parlak
bakıyorduk ekvatora
-biraz da paranoyak-
yutağımızdan suyun bile ayrı geçmediği
serseri zamanlardı
karanfil kokardı öpücüklerimiz
kanatırken mutluluğun dudaklarını
aşk’a
sonra
apansız bastırdı göç mevsimi
kırlangıcın ayağına bağlanan tutkularda
sızladı elmacık kemikleri yıldızların
uçak yaptı arsız çocuklar
hikâyenin sarı sayfalarından
uç noktalarda tek bir nokta olduk
aciz kaldık
hiçlendik
hislenen yağmurlar altında
ve
beyazı kirlendi papatyanın
endamı kaybolan tarihe kefil
usanç içtik
yalnızlığa kefen biçen akşamlarda
söz bitti
anason koktu nefesimiz..
Çiğdem PArlayüksel
5.0
100% (19)