Bak, hâlâ dönmedi
Kırdığı yerden, kal/kan gemiler

Bak, hâlâ dokunmadı
Bilmem kaç asırdır, kirpiklerimde oturan kadın

Düş işçileri, riyakâr bir vebanın semasında gülüyor
Ellerini dokundurduğunda kaç bahar kaçıştı

Göz uğruna ve bir söz uğruna vurulduğum yerden beri
Senden arta kalan yılların, çığlığını gömüyor gözlerim

Çingene geceler sarmalıyor sonumu
Yıkıntıların artık akıntıları
Yıllık, ayrılık mahkûmunu yokluyor

Bak, hâlâ gelmedi
O matemini sırtında taşıyan yağmur

Bak, hâlâ esmedi
Seni koynuna alıp, çekip giden rüzgâr

Belki bir nehiriz
Kıyılarında bulunur savruluşumuz
Islak yanlarımız dokunur birbirlerine

Kaynaşır...

Secde ederim aklandığın yerlerin ücralarına
Ve söz eylememem gözlerine
Öksürdüğün bütün hikâyelerde
Adım, adım sana dolmak var bu gece

Bak, hâlâ
Düşmedi, geceye saklanan soluk hece

Bak, hâlâ
Uçuşmadı, göğsümde yavrulanan aşk



Meylediyorum, ney’den askıntı kelamı
Yarım ağızlı sevgilinin, dilini sancıyor küheylan

Bak, hâlâ
Konuşmadı, ardından susan çocuk
Bak, hâlâ
Bıraktığın barakada
Adının yazılı olduğu bardağı dolduruyorum

Şahitten öncesi, kan revandır katilim

Bak, bakındığın yerin sırrına
Bıraktığın aşkın hatırına
Sana söz, doğmayan kızımın adına
Sözüm olacak ömrümdeki kadın’a

Bak, b/aktığın ten/hayâ
Bak, bır/aktığın hayata

Şimo
Sinan şeker