Bir ülkede çocuklar
Polis ve asker panzerlerine taş atarsa
O ülke, vahşetten başka bir şey veremez çocuklara
Vahşeti, çocuğun damarlarına, ruhuna şırıngalar

Bir çocuğun, ülkenin resmi dilini bilmemesi ve
Dil bilmeme utancı veriliyorsa ona
O toplum, bir dehşet toplumu olur
O resmi dil, bir cellat giyotini olur
Altı yaşında başlar çocukları biçmeye
Küçük bedenlerine paslı bir hançer gibi
Saplanır o dilin her bir kelimesi

Ülkenin polisi
Panzerle, gaz bombası atan pompalı tüfekleriyle
Giriyorsa çocuğun mahallesine

Bir ülkenin askeri, sadece çocuğun babasına
Anasına, kız ve erkek kardeşlerine
İşkence yapmak için geliyorsa köyüne

Bir ülkenin öğretmeni sadece çocuğa
Bilmediği dilin hançerlerini saplamak için
Açıyorsa okulun kapısını

Yaşadığı ülkenin mağazaları, parkları
Salonları ve sahilleri, oyunları ve
Gülmeceleri uzaksa çocuğa
O ülke daha doğuştan kaybeder o çocuğu

Çocuk aynı bir çiçek gibidir
Onu soldurmak ve yaşamdan soğutmak
Kendine düşman kazandırmaktan
Başka bir şey değildir

Hasan DAL
Doğuş