1
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
2259
Okunma
Nice on yıl geçti dostlarım burda,
Dört duvar üstünde tavanım yoktu.
Ayrı bir alemin muştusu varda,
Kimseli kimsesizlik hep bana düştü...
Sessiz bir çığlıkla duyurdum sesim,
Diktim gözlerimi, gök boşluğuna
Kırık çerçevede, yırtık bir resim.
Heyhat! Yaşamışım; ama boşuna...
Kurdum saatimi ilk nefesimde,
Zamanın çarkında yağ eksilmedi,
Şu an yaşıyorum kış mevsiminde.
Ahirimden haber daha gelmedi...
Yoruldum gözlerim derin uykuda,
Kimseli kimsesizlik derin bir kuyu.
Kara toprak bir gün beni sarsada.
Kimsenin değişmiyor huyu ve suyu...
Mehmet DEMİREL 07.07.2011
Cevap Yaz