"Zaman yine sancılanıyor kalbimde…Aslında her şey kendi içinde ilginç bir döngüye sahip.Bir başkalaşımın içinden geçerken ruhun incinmiş sayfaları, diğer bir karşılaşmanın hesabını tutamayacak kadar yorgun ve kıpırtısız…
Ey sancısını bedeninde taşıyan sessizliklerim...! Gece gülümsemelerini, hayat bağından alınmış birkaç kelime ile duygularımıza iliştirdik sessizce...

Seninle… Belki yalnızca küçük bir aralıkta kapalı kalmış ve sonrasında hiçbir anın yazgısını bedenimizden koparamamış olmanın verdiği o büyük sancıyla, aydınlıklarımızı tıpkı asil bir şövalyenin pelerinini kaparken yaptığı gibi bir dalgalanmayla alıverdik tenlerimizin koynundan.

Bir zıtlıktır aşkı aşk yapan. Düz yazıyı şiir yapar o, şiiri düz yazıya çevirir yokluğu.. Neydi seni sen yapan bilmem, sorgulamam da ama beni ben yapan tek şeyin sen olduğunu anladığımdan bu yana sensiz olmanın anlamı ...Gözü kapalı düşlerimin sesi soluğu çıkmaz oldu sensiz. Geçmez oldu karanlık geceler. Kapılar kapandığında, sessizdi soluk alan duvarlarım. Belki... belki beynimin en ücra köşesinde gördüğüm bir ışıktı beni sana bağlayan. "