sözcüklerim birbirini yuttuğunda
kelimesi tükenmişti cümlelerim
ve karnı acıkmışçasına iştahla
yazılmayı bekliyordu şiirlerim

Koynumda sakladığım noktayı
koyamıyorum son mısranın bitimine
tiz çığlıklarım kulis arkasında
sessizliği bozarken suskunluğa

mülteci edasıyla sığınıyor
her satır toplama kampına
gözlerimin gözlerindeki esaretimin
bitmeyen işkencesi birden öldürseydi
kalbimin derinine acısı işlemezdi

bir yavaş ölüm şekli bulunduğum
etimi kemiğimden azar azar koparan
kartal pençesinde her bir uzvum
sızıyor kanı yamaçlarından

her bir harf darağacında sallanan
idamını bekleyen mahkum
dile gelmeyecek anlatmak istediğim
bilmeyeceksin kelimelerimin
yetersizliğindeki bi-çareliğimi

karanlığı yırtan ümit ışığı
cılız titrek sönmeye yüz tutan
ruhum bedenden ayrılırcasına
son nefesim çıkmaz gırtlağımdan

bir sükun belirir huşû içinde gökyüzüne
hüzmesi başucumda eriyor sonsuz sükunete
tırnaklarımın dibinde mezarım olacak kara toprak
köleliğim son buluyor kanı siyah yüreğinde

azad ettim bedenimi ruhundan
bırakıyorum evrenin gizemine


BİRGÜL AL 07-07-2011