her bir seçim bir vazgeçiştir...
son sahnenin ardına saklanan verilen söz
kaçar gibi yakalanırsın kendine
birden havada bulursun duygularını darmadagınık
sanki başinda o deli rüzgarlar hiç esmemiş
esenlerde yetmiyormuş gibi...

içimde tanıdıklarım vardı
sen, dışında söylenmesi gerekenler vardı
şimdi çogul terkedilişlerin tekil düşleriyiz
eksilmiş, verilmiş sözlerin son süsleriyiz

sözsüz kaldın bir cevabın yoktu,
dilsiz kaldın gidenin çoktu.!
o uyku tutmaz bekleyişlerde ...
gözleri sensiz kalmış bir nefesin,
soluğu boşluk olurdu...

duygularımı ,
hislerimi ıslatip ipe asanlara sorun kelimelerimin eksikliğini
tükenmeyen duygularımla çiçek açan gözlerimin rengini

içimde acıtıcı bir soğuk var
istenmesi güç olan bir sözün
verilmeside kolay olamazdı...

ben size çok şey anlatıyorum ,
siz az anlıyorsunuz.
yanılgılarınızı gerçek sanıp düştüğünüz o yalana tekrar düşüyorsunuz .

kendini hak etmediğin yerde alkışlıyorsun .!
seni yazan kalemimi kırıp
seni söyleyen sözlerimi siliyorum.
sözlerimi sildim
özüm yarım kaldı

hey sen ordaki!
dilini mi katbettin
kaleminde kagıdına yazacak söz mü bulamıyorsun
neden susuyorsun .’
yoksa ,
dilini ıslatıcak düşüncen mi yok satırlarında ,
tamam arşın rengi belli oldu
dilini yormana gerek yok
benden eksildin ,kendinde çoğal şimdi..

şiirimin kefenini sen giy, tabutun ben olurum.!