Mıh gibi çakılmış gönüllerin ortasına zaman
Gönüller sökülür gibi yerinden sanki her an

Balık susuzluktan boğulur gider insan sudan
İbretle dönüyor kör bak daima burada devran

Haramiler dünya sahnesinde anadan üryan
Çığ gibi büyüyor yorgun akşamlarında âyan

Kırmızı güllerin kalbine oturmuş simsiyah kan
Bu karışmış dönğüye bir zırnık atıldığı an

Saflaşacaktır eser meydan parlayacaktır can
Pislikle sulama toprağını mahsül oluyor haram

Fazla geriye gitme gül düşmüş gönüllerden
Takvimler hep o şarkıda aynı namelerden

Mutluluk köşe kapmaca oynuyor geçmişin
Kör dövüşü gibi kim kime vuruyor belli değil

Acımasızlığın kol geziyor merhametin saklanmış
Eski dokusundan eser yok bu eski dünya değil

Açın karanlığın perçemlerini geç kalıyor sabah
Kara kalemler geçiyor kaderlerinin üzerinden

Yağmuru görmezmisin dökülür gökyüzünden
Yıkanıpta inmezmi günahın arşa vardığı yerden

Bu misafir hanede kimin kimden fazladırki hakkı
Nedir çöpünü atmaktan aciz beyden kişinin farkı

Hepimiz kardeşiz insanız söylenmeli bu şarkı
Ölen atlas kefenle gitsede ayrılır orada hakkı

Bir şarkı dolaştır dilinde şimdi kansız karanlıksız
Tut nefesini alma durabilirsen burada havasız

Ey nefsini kurda teslim etmiş duygusuz kişi
Bukadar acı varken beğeniyorsun hâla bu gidişi.