Yüreğim zihnimin darağacı
Kırdığım kalemin hükmünde
Fikrimi astım aklımın köşe başında
Canım yanıyor...

Kirpiğinden düştüm sevdanın, iki damla gözyaşıyla
Kıstım sesini hatıraların
Gözlerimin kıyısında medcezir gülüşler.

Geceyi biriktirdim nicedir ellerimde
Güneşe inat ay hiç kapatmadı gözlerini
Vursam dedim şöyle kirpiğimi uykunun beline
Göz kırpsa en mavisinden bir rüya
Açılsam okyanus rengi düşlere
Kulaç atsam yeniden yüreğine
Özlemim sana değil senli günlere
Ezberimde kaldı aşk.

Yalın ayak düşlerimin ardındaydı sanki ellerin
Bir adım atsam tutacak gibiydin
Sonrası yar
Öncesi yârsızlık.

Ne çok gözyaşım kaldı dökemediğim
Gözlerimin hapsinde prangalandı acı
O kırılan, yende saklı kol da benimdi
Susmak zul geldi
Konuşmak ölüm
Sözümün bekâretinde duvaklı kaldı kelimeler
Acısı dilimde saklı.

Bir gönül yanığı ki
Son yemin, ilk göz ağrısı
Aşkı kesip kesip kör baktı gözlerine
Yüzüme düşen o ilk bakış
Çözülen diz bağımda düğümlü şimdi.

Zamanın kerâmetinde unutmalar
Ve miadı dolmuş takvim yapraklarına gömülmüş yokluğun
Kanayan vakitlerin dökülüyor yaralarından.

Adı, adına düşmüş bir hikâyenin önsözüydü aşk
Son sözünde saklıydı vuslat kisvesi
Ömre ziyan bir hüznü okuttun ellerinden
Git şimdi
Bıraktığın acıyı öptüm gözlerinden
Uğurladım bensizliğe
Unuttum sensizliği
Beni bana hatırlat.

Arzu Karadoğan
05.05.2011







..........
.