Şairler Sokağı


Dün sabaha karşı
Kafam karışıktı
Sessizdi sokak çarşı
İçimde tuhaf bir sıkıntı

Kendimi attım dışarı
Ağzımda sıradan bir türkü
Turlarken aşağı yukarı
Yolum bir sokağa düştü
Tuhaf tuhaf insanlar
Köşeleri tutmuştu
Meğerki şairmiş onlar

Şairler sokağı bir hoştu
Şiirlerle bezenmişti
Duvarlar camekânlar
Öyle mısralar vardı ki
Belki sadece yazan anlar

Şairler yorgundu hem de bitkin
Belli ki zor geçiyor geceler
Eğer şiir yazmaksa işin

Ele avuca sığmayan sözcükler heceler
Mısralara gizlenen bilmeceler
Çoğu rayından çıkmış tümceler
Hepsi okunmak beğenilmek için

Şairler sokağında bir mekân
Gözüme ilişti ta uzaktan
Yaklaştım çaktırmadan
Bilmek anlamak istedim
Ne idi burayı farklı yapan

İçerde oturmuş bir prenses
Çevresinde kesilmiş nefes
O şaşkın ve derinden bakarken
Son şiirini okuyordu yabancı bir ses

Mısralar yanık, keskin ve bir hoş kokuyordu
Okuyan da acayip okuyordu
Sözcükler bir nakış gibi işlenmişti
Şair işinde ustaydı pişmişti
İmgelerin büyüleyici âleminde dolaşmak
Şiir sevenler için doyumsuz bir işti
Şiir dediğin böyle olmalı dedim
Kendi kendime içerledim

Şairler sokağında şiirden geçilmiyordu
Yeterdi hem sana hem bana
Ancak kolay paha biçilmiyordu
Gerçekten şiir lezzetinde olana

Haklısın şair kardeşim her şiire şiir denmez her şiir yazanda şair olmaz dizelerini kutluyorum.Yunus diyarından selamlar.