arkamı dönüp de gidemedim
gidemem de ben
onlarla birlikte paylaştığımız mutlu anlar
paylaşılan dertlerimiz
nice dertli günlerimiz var
sevgiyle sarılan yaralar
zamanla iyileşiyor
şifa buluyor yaralı ruhlar




güven şefkat ve vefa olmadan
nasıl yaşayabilir ki insan
onlar sevgileriyle ne yaralarımı sardılar benim
ne dertlerimi unutturdular bana
bu anlatılamaz ki




kucağımda sevgi sıcaklığını ve şefkati bulan
huzurla, güvenle uyuyan bir yavruya
nasıl kıyabilirim ki ben
ki bu yavru ayaklarımın dibinden ayrılmıyor
ilk fırsatta kucağıma çıkmaya
beni öpmeye çalışıyorsa
mırıl mırıl mutluluğunu duyabiliyorsam
o küçücük yüreğinin
geceden sabaha kadar
kucağımda kıvrılmış
mutlu gülücükleriyle uyuyorsa




onlar benim küçücük yavrularım
benim bir parçam gibiler işte




onlarla mutluyum ben
bu güzel duyguları birlikte paylaşıyoruz
onlar da
ben de




onlarla birlikte yaşıyorum aslında
kıyamam ki ben onlara




anne ya da babaları yerine koydular beni
anneden babadan her neyi bekliyorlarsa buluyorlar bende
delimidir nedir bunlar
ama ben de deliyim biliyorum
bunların huyları da bana çekmiş elbette
anne ya da babaları olduğumu düşünüyorum
bu minnacık kedi yavrularımın
daha da kötüsü,
buna şiddetle inanıyorum da




koruma içgüdüm had safhada
asla asla incinmelerine
incitilmelerine izin veremem
onlar benim yavrularım işte sonuçta
seviyorum hepsini de ...




haydi bakalım
herkes kendi yoluna
ben ve kedilerim
biz kendi yolumuza
dünya bir yana
biz bir yana ...
...
...




Mert YİĞİTCAN
01 temmuz 2011 beykoz istanbul