beni bana bırak ferzin
kalbine şer düşürmek istemiyorum
kendimi bir yayın ucuna astım
yanım yönüm belli değil
şaşkın bir yarasa gibi karanlıkları yarıyor
saplanacağım bir buğday tanesinde medar arıyorum
ne resimlerime dalsın gözlerin
ne de yalan dolan dolu şiirlerime
düşün ki
kaderime değdi geçti kaderin


hatırlıyorum da ferzin
yoksuldu çocukken büyüttüğüm hayallerim
ama barış gönder aşk bayraktı
tazelendiğim her sabahın yükseğinde
alın terim süt kokardı o zamanlar
ellerim şiir
bu yüzden mi bilmiyorum ferzin
parmak izlerim hala dipdiri durur
karadenizin hırçın renkli mavisinde


ve
bir gün rüzgârı içtim en kuzeyinden
içimdeki çocuk doydu zemheriden
o kadar pusularında yattım ki huzurun
sabrım silahımdı
lacivert akşamlar sığınağım
kırık ayna parçaları gibi çoğaldıkça
kendime bin yerden baktım
günâhlarımdan yıkandıkça
nehirler siyaha boyandı
açık bıraktığım kapılardan sızdı içime poyraz
beni bana bırak ferzin
hayata yanan bir tek kandilim kalmadı




Faruk Civelek