Ben çocukken; mahalle/nin yaşlı dul kadını,
-İçini çekerek derdi: ah! ah! nerde, o eski günler?
Belliydi, özlerdi; kırk yıl ömür yaşadığı eşini...
Biraz dalar, düşünür, sonra eklerlerdi:

-Allah, bu günleri aratmasın; bin şükür...

Şimdi; öyle yapasım geldi.
Ah! ah! nerede o aşklar?
Gelinlikle girilip, kefenle çıkılan yuvalar.
İçinde; yaşananlarları sır gibi saklayan duvarlar.
Ölüm ayırsa bile; kavuşmak için sevdiklerine,
Yıllarca bekleyen ; yaşlı, genç, dul insanlar
Tedavülden AŞIKLAR...

Ah! aşklar
Günlük,haftalık, medyatik olmuşlar.
Artık son sürümü çıkmış,
Daha hızlı başlıyor ve bitiyor
Aşklar...

Bir kaç kişi aynı anda seviliyor.
Aşklar kopyalanıyor.
Yüreklerde, makyajla süsleniyor.
Yalanla dilleniyor.

Ah! ah! nerde o hayaller/de ki! aşklar?

Ne güzel dinlerdik; çocukken,
Bize anlatılan masalları.
Peri kızları, prensesler,
kız; oğlanı seviyor oğlan; kızı
Engel çıkıyor; aşıyorlar,

Bir ömür mutlu yaşıyorlar.
Hep mutlu bitiyordu, küçükken
Dinlediğimiz masallarda, aşklar.
Uydurulmuş yalanlar...

Ah! ah! neredeymiş öyle aşklar?

Yüreklere kurulmuş seralarda; yetişiyor,
Şimdi; hormonla besleniyor,
Hızla büyüyor
Ve tükeniyor; aşklar...

/Bin şükür/ yinede; Allah bu günleri aratmasın...

V.Kayra