TOPRAK SENİ NE ÇOK SEVERMİŞİM

Tüm değerler gidince
Yitirilince
Veya yoksa gerçekten
Toprak seni ne çok severmiş

Şafak söker
Başlar bitesiye
Çalışma
Bir an gibi
Geçmiş sanılır
Bu nasıl alışma

Akşamın kaçında ,
Ay ışığında
Yarın dinlenme umut iken
Bu umut boşken
Toprak senine çok severmişim

Güneş yükselip
Sıcaklık bilmem kaç derece olunca
Benzim sararıp ta
Her yanım donunca
Ayaklarımda sızı
Ağzımda açlık
Şu bölüm bitse de
Bir tas suyla
Alsak biraz solukluk
Toprak beni yensen de
Bir damla etsen de
Toprak seni ne çok severmişim

Ellerime alıp ufalarken sararken
Bazen kızıp bin bir bedduayla
Günü geçirip yanarken
Çelimsiz meyveni
Dikenini
Toprak seni ne çok severmişim

Kaç kez yargıç olup ta
Vermek istedim kararımı
Vermeyen sen misin?
Yoksa almayan mı, insan
Nasıl sana hak veririm
Her yanında insanın
Tırnağını görürken
Hayır hayır
Bin versen
Böyle bir kararın
Vebalini almam

Tüm değerler yitirilince
Veya ufukta bir umutsa
Bin bir neden ile sorarken
Toprak seni ne çok severmişim

Anladım anladım
Tüm çekilmezliğine
Tüm yarınsızlığına
Rağmen
Hep yanı başındaymışsın
Ve senden tüm gücümle kaçarken
Sen hep peşimdeymişsin
Sabah gün doğuşunda,
Akşam gün batışında,
Toprak seni ne çok severmişim

JALE KESKİNKILIÇ 8 Nisan 1979