Sahile vuran köpük köpük dalgalar içinde
hayatımın bir bölümü karaya ulaşırken
diğer yarım denizde kalır...

Uçsuz bucaksız mavilikler
deli dolu renk cümbüşüne döner…
Aynı ritimle dans eder deniz kızları
ve hiç bitmeyen suyun melodisine eşlik ederler...

Ben katılamam bu devrana
köşeye atılmış deniz kabuğu gibi kalır
birinin beni duyması için kulağını dayamasını beklerim, umutsuzca….

Nihayet gece olur
ve karanlığıyla örter kimliğimi, saklanırım…
Kimsenin bulamayacağı
bulsa da tanıyamayacağı şekle bürünürüm…

Yaşamak istemem…

Bu ayrılık öldürmez beni anlıyor musun?

Kim bilir kaçıncı vedan?
Kaçıncı ayrılığa imza attı yüreğin?
Ve kim bilir kaç sevdanın failiydin?
Alıp alıp yüzüme sürdüğüm ıslak avuç içlerini
kim bilir kimler özlemekte…

Ellerini tutan parmaklarımı sıkıyorum
kırmak, kanatmak istercesine…
Ve sessiz bir sitem gönderiyorum
seni tanıdığım güne…

Gün ağarıyor, her şey daha belirgin artık.
Küçük dokunuşlarıyla rüzgar tenimi okşarken
benden neler aldığını, bana neleri bıraktığını düşünüyorum...
Giden sen miydin? Yoksa yarım mı?

Kalkmam gerek, yola düşmem gerek…

Bu ayrılık öldürmez beni anlıyor musun?

Elif Eylem

01.09.2007