Bir kentin bomboş yanlızlığında dolaşıyorum
Aldım elime kalemi seni yazıyorum sayfalara
Göz bebeklerim adeta yerinden fırlıycak gibi
Bir oyana bir buyana koşuyorum deliler gibi

Ellerimde cam kırıkları ellerimde çaresizlik
Seni sayıklıyor seni anıyorum geceler boyu
Bi çare kalmış gönlüm söz dinlemiyor artık
Seni gönlümün en derin yerinde saklıyorum

Hayat işte bu kime ne sunacağı belli olmuyorki
Kimine bomboş bir dünyanın yanlızlığını sunuyor
Kimine ise dünyanın tüm güzelliklerini sunuyor
Bana ise sensizliğin bıraktığı derin izleri sundu

Kaderimde varsa seni sensiz çaresizce yaşamak
Yaşarım be arkadaş hiç bir zaman korkmadan
Hİç bir zaman usanmadan göğsümü gere gere
Bu aşkın sonu ölüm dahi olsa yaşarım be arkadaş

Bizim sonsuz aşkımız yırtılıp bir köşeye atılacak
Bir bez parçası değilki bir gönül oyunu hiç değil
Ya adamgibi seversin yada sevgini içine gömersin
Benim aşkım ne mezara kadar nede ölene kadar

Sevdimi bir kere bu deli gönül ne halden anlar
Nede sözden adeta şah damarına kadar işler
Çünkü gözünün gördüğü yüreğinin hissettiği
Her yer onun hayalerinin aşk kırallığıdır

Bunun adına aşk demişler düştümü birkere kalbine
Ne çıkartabilirsin nede bir kenarıya atabilirsin
Dedimya güzelim biz aşkımızı adamgibi yaşar
Kadınımızada adamgibi sayip çıkarız sonsuzadek...