sararan dünyadan atılmak istenen
kırık kalp yuvası gibiydi islamiyetin kokusu..
.doğadan nimet dolusu sürahide dolan manevi güçtü belki de.
.sevimli ama umutsuz dünya hali karşısında
kendini kaybetme korkusuyla direnmek
.hayata karşı kir pasak içinde yaşamayı
zevki gereği yaşanan bataklıktan yeğlemek

.gecelerde gecelerde ve gecelerde
uzun uzadıya manevi haz almak
.büyük yargıç rahman karsısında
eli kolu bağlı kalmak
.hissetmek
. bir esintiyle yetinmek
..solmak
soldurmadan
akmak

manevi feryatla içindeki sesle şehitleri
anabilmekti belki de müslüman olmak.

..yaratanla yaradanın sessiz mülakatı olsa gerek
kıbleye yönelik yanlış yoldan sapmak
..bilemiyorum bilemiyorum!
..ne yıldız ardında izlemeyi isterim dünya halini
ne de güneş üstünde yanabilirim kainatın durumuna.
.bildiğim tek şey var !
müslümanlık yolunda adım atmak güzl şeydir aslında.


kalbin aynasından bakıyorsun
ne nefesinden kan döktün
ne de nefsinden kin
düşüncelerinden attın kendini
kaynayan hayallerinin içinde eridin
önce berrak kekeleme
sonra bir ezilme!

mimiklerinden tiyatro çevirir gibi
yoksa oruç mu susturdu seni çocuk
kan kusuyor üzerine senin
ve
çekin üzerinizdeki bakışları
ve çekilin başından



tevazu ile yazmak isterdim şiirimi ; lakin tevazu yazdırdı şiirimi!



yunus tapancı(şair hukukçu)