çekinme tut
buz tutmuş ellerimi
hangi iklimi yaşıyoruz diye
sorma nedenini
şimdi her yer belirsiz
tutsak duygular mevsimi


karşı durabilir misin
AŞK’ ın yürek isteyen cesaretine
haykır istersen cümle âleme
var olan bilek gücünle
O nu seviyorum diye




sor adresini
kuytu limanlarda dolaşan gemilerin
öğren uğrak yerlerini
kaldır gökyüzünün peçesini
kapat yıldızların gözlerini



yak çırasını yasakların
dök kibrit suyu
derinden kök salmış hücrelerine
yayılsın kokusu evrene
sakınma kır tabuları
kopar halkalarını
pas tutmuş zincirlerin


ört perdelerini öksüz yanımın
uzan yanıbaşıma
dahası da var belki
gitmen için vakit çok erken



at üzerimden
yılgınlığın ağırlığını
çöz göğsüme dar gelen
gömleğin düğmelerini
sil tenimden usulca
gece yanığı düşlerin izlerini
aldırma sakın
gecenin mahrem bakışına


sakin ol..!
zorlama vicdanının sesini
düşme
çaresizliğin acımasız pençesine
dokun yavaşça kaderin cilvesine
acele etmeden gezin
ılık nefesinle
saçlarımın ıslak tellerinde
öp kokla
parçalanmış dağınık ruhumu
sök al
kanayan yüreğimi yerinden
bak nasıl da kırgın sana



üşenme
topla içimde biriktirdiğim
köşeli
ve darmadağın
kırık cam parçalarını



korkma
yüreğimi kanattığı gibi
ellerine batmaz
gönüllü talip olup
istesen bile
can’ım acıdığı kadar
can’ ın acıtmaz...




Sevgi Batbay Özcelik