9
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
1580
Okunma

Hani gözyaşı tüm gücüyle tutunur ya
Kirpiklerin oklarına ayrılmamak için
Yuvası bildiği göz evinden
Oysa bayramlıklarıyla karşılar yüzü
Gün geçirmiş yılların bilgeliğiyle
Bilir çatal çatal kırışır,yağmazsa karanlığına
Hem umudun göç ettiği simasında
Renklerle sakladığı palyaçosu darılır
Ki ölüm boynunda iki uçlu kelebek bağı
Bir ucunda körkuyu hayatı asılı
Çektikçe dipsizliğine daha bir sıkan
Boş düşlerin tozlarını toplaya toplaya
Diğer ucunda umutsuzluluğunun kayası
Bundandır kamburu boynunun
Ve omuzlarının asaletli duruşunda
Ne gelirse kabuldür kavlinde.
Kaşlarının ortasında hangi hayalinin enkazı
Vurur gözlerinin cam yansımasına
İki yol ayrımında kırılır bakışların
Ağlıyor musun orman gözlüm
Yaralı bir damlan düştü yürek sızıma
Nemli rutubetinle
Döküldü diğer yüzünün sıvaları
Yarasalar uçuşuyor bataklaşmış göğünde
Çaresizlikle boğuşmaktan yorulan sesinde
Hangi düşünün şarkısını parçaladın
Hayatın pençeleriyle yırtılan kalbinde
Kanlara bulanmış hüzünler mi besledin
Bin asırı deviren ruhuna suyu armağan ediyorum
Var mısın söndürmeye yangınları…