Saydıkça bitmiyor takvimler
Kopardıkça geliyor arkası
Her yeni günün bir derdi var
Her yeni günün bir acısı

Hani derler ya yıllara meydan okurken
Günlere esir düştük
Bizimde öyle oldu
Dağ gibi gönlümüzle bir güne
köle olduk

Geçmiyor adı olup kendisi olmayan zaman
Hasret çiçekleri yeşerdi bahçemizde
Buram buram kokuyor
Uyandığında gözlerim derin uykusundan
Yetim çocuk gibi ağlıyor

Çocukken arkadaşımızdı güneş
Dostumuzdu bulutlar
Büyümek için yeni hayaller kurardık
Yeni umutlar
Şimdi bulutlarda gölge
Güneşde perde
Burası ne ceza evi nede mapushane

Anadilimiz olan küfrün içinde
Geçermi zamanımız
Bir temiz o vardı orospuda oldu anamız
Ninemiz zaten kahpe
Bacımız fahişe
Bir gün cesaret edersem dur demek gerek bu işe

İsyanım kendime benim
İsyanım gönlüme
Revamı sürünmek
Burda işin ne

Kalmadı içimde ne aşk ne sevgi
Sayılı gün dedikleri bitermi

Etrafımdaki dağlar oldu bana zindan
Bir daha dönersem yüzüme tükürsün erzincan

Recep Özdemir