GÖNÜL USLANMAZ

Bir yetim ağlıyor, gözleri yaşlı
Hayat son girdaptır, dikenli taşlı
Bir yar sevmiştim ben, baygın bakışlı
Bin cefa çeksem de gönül uslanmaz

Bu yara kanıyor ,merhemi nerde
Tebessüm etsem de kuş ile kurda
Kalplerde, sevginin bittiği yerde
Bin cefa çeksem de gönül uslanmaz

Bu hırçınlık, nerden çıktı bilemem
Göçmen kuşuyum ben dalda kalamam
Beni merak etme, artık gülemem
Bin cefa çeksem de gönül uslanmaz

Huzur verir mi gül ,kırık gönlüme
Efsane yapmıştım, seni ömrüme
Kader çizgisinde ,çıktın yoluma
Bin cefa çeksem de gönül uslanmaz

Şiirler yazmıştım, seversin diye
Bu kadar cefalar, bilmem ki niye
Nefret ile kini, yazsaydık suya
Bin cefa çeksem de gönül uslanmaz

Buzdağı da erir günü gelince
Küskün güller açmaz gövde solunca
Çılgınca sevdalar, mazi olunca
Bin cefa çeksem de gönül uslanmaz

Bir dünya yanıyor, haberin olsun
O tatlı düşlerim, mazide kalsın
Keman aşka gelip Şarkımı çalsın
Bin cefa çeksem de gönül uslanmaz

AK ozanım, dünya Aşk için döner
Garip kalmış gönlüm, Sevdana yanar
Eridim mum gibi, ışığım söner
Bin cefa çeksem de gönül uslanmaz
10 Haziran 2011