sen hiç sevmedin mi be gülüm?
söylesene!...
boş mu baktın gözlerime,
anlamı yok muydu onca şeyin?
hani o çok sevdiğim aşk dolu gözlerin,
hani ellerimi ısıtan sıcak ellerin...
nerede bana olan aşkın ÖMRÜM,
nerede?..
sen de mi yalan söylemek için girdin hayatıma,
sen de mi alt üst etmek için girdin biriciğim?..
farklı olacaktı her şey öyle demiştin,
bir ömüe sevecektin beni aşkla,
hiç bırakmayacaktın ellerimi,
ayrılmayacaktın yanımdan.
beraber yaşlanacaktık sallanan sandalyelerimizde,
’selvi boylum al yazmalım’ı seyredecektik,
ağlayacaktık beraber,gülecektik hani?..
yaşlanmış ellerimle gitar çalacaktım,
sen de söyleyecektin en sevdiğimiz şarkıyı,
bizim şarkımızı...
’kusursuz bir aşktı’ diyecektik ölene kadar.
bahçemizdeki çardakta oturup,
yıldızları sayacaktık birer birer.
her kaydığında Allah tan tek dileğimiz
birlikte ölmek olacaktı hani,ayrılmamak...
bakışlarımızın arasına kimse giremeyecekti,
bir adım ötede değil de
hep yan yana olacaktık...
minik kavgalarımız olacaktı aşk kokan;
kızacaktım sana,
’yine mi burda bıraktın çoraplarını’ diyecektim.
gelip hemen öpecektin yanağımdan,
hiç küsmeyecektik hani!...
bu sözlerin hepsi demi yalandı gülüm?
bu kadar mı yalancıydın da fark edemedim!...
inandım sana en saf halimle,
sebebim oldun,ilk aşkım oldun,
kendimi adamıştım uğruna...
sonuç ne oldu peki?
çektin gittin tek söz söylemeden,
elveda bile demeden...
güle güle git sebebim,yolun açık olsun!
unutma ki seviyorum seni...
ve unutma ki;
tek başıma yaşlanacağım,
o sallanan sandalyede hayalinle beraber,
tek başıma...