Bir tohum yeşillendi toprakla dalaşırken
Yaprağına su çekti bir çınar avucunda
Gönlüyle heyheyleşip avare dolaşırken
Yüreğine aşk düştü su yanar avucunda

Sözlerdeki soğukluk öldürse de zamanı
Hasretlik alev almış göz yakıyor dumanı
Ayrılık bulutları kaplamış asumanı
Güneş yıldıza küskün nur söner avucunda

Ne zaman başladı ki gönüldeki bitmeler
Nereden çıktı böyle çekip çekip gitmeler
Hayal denen âlemde neler yaşardım neler
Bak gizliden gizliye kalp kanar avucunda

Aşk mavisi tükendi o beyhude denizde
Rüzgârlar seni arar dalgalardaki izde
Gizli gizli ağlarken gözlerin bendenizde
Sabırla nice nice dert diner avucunda

Aşk düştü mü gönlüne us kalmaz abdalında
Kin düştü mü içine tat olmuyor balında
Çürük sicim kördüğüm bu sevda kangalında
Nefret sarmış yürekler kin sunar avucunda

Aşk bürünmeseydi hiç şakır mıydı her sabah
Gül dalındaki bülbül, gönül olmuyor iflah
Kaybolmuş sulardaki o mübarek güzergâh
Durur suyu kurumuş bir pınar avucunda

Coşari boşa yazdın bunca yıl mektupları
Gecene düşmez oldu tüm yıldız gurupları
Ayrılık aysberg olmuş dolaşmış kutupları
Korkuyla gönlündeki köz donar avucunda

24.05.2011/Samsun

İbrahim COŞAR