Güneş ufuktan yükselirken
köşeleri mesken tutmuş çakallar
gözlerime takılır.
İşte o an;
özenle beslediğim umutlarımın
çoğu kaçar, ellerimde azı kalır.

Şimdi olduğu gibi;
mehtaplı gecelerde seviyorum buraları,
cemre düşüyor bütün ayazlarıma,
her zerreme bahar doluyor yeniden.
Kederinden kurtulan kalbim,
liseli yıllarımda atıyor neşeden.

Allı pullu giysilere dikkat et,
bacılarımız böyle giyerdi eskiden,
bir kültürün rengidir şu sergilenen.
Bazen aheste, bazen kıvrak
sesler yükseliyor gökyüzüne.
Çok emek harcanmış belli,
şapka çıkarıp hakkını vermeli.
Varsın acısın avuçlarımın içi,
savurdular ya kayaların tozlarını!
Selam olsun genç yeteneklerin hepsine.

Yollara düşmüş seyyahın
hayallerinden çıkmış gül bahçesi.
Kaşlardan süzülen pınar ile
yıldızlar iniyor gönüllerin orta yerine.
Gördüm, hissettim.
Tebrik ediyor, gözlerinizden öpüyorum...
09.06.2011-Ahmet BOZTAŞ