Yedi iklimli, gecesi gündüze karışan
Vedaların soğuğunda uzadıkça uzayan
Karanlığı güneşe esir düşmüş
Gecelerin göbeğini kesiyorum bugün
Nihayetinde
Sen cennetimde inci tanesiydin Minel
Seninle zamane bir aşk düştü eşiğime

Uyuyanları rüya, uyumayanları hayal öper dudaklarından Minel
Suç bastıran gölgeler bir yol boyu özlemin izini sürer
Gözlerinde deprem, göz kapakların çöküyor umutlarımın üstüne
Geleceğim deyip bir ayrılıkla sıvadın ya gözlerimi
Dişlerim vuruyor dişlerime
Yıllar sonra aynı gün, günlerden ayrılıkların gündönümü
Bir gidiş sonrası savruldu takvimlerdeki yapraklar
Sararıp soldu güneşin yüzü

Hiç düşündün mü Minel
Gözlerin değdi diye yıldızsız gecelere inat
Her gece ağ atarım da gökyüzüne avlarım bütün yıldızları
Hiç birinde göz izin yok Minel
Göz izin yok
Bir feryat kopar içimden
Dökülür lime lime dilimin ateşi yağar üstüme üstüme
Lav dökülür tenime cesaretim olur ateşe duran korkularım
Ben haykırdıkça saklanır yıldızlar korkudan ellerime
Fulü bir ay ışığında bir kaval sesine sığınır yüreğim
Hilal çatlatınca yüzünü içimi bir öfke kaplar

Ne zaman ufuk cemreye düşse Minel
Bir yel eser ellerimde
Dudaklarım sana üşüyor ha
Aklımdan aheste düşünceler
Her sabah dilek kapıları sana açılır Minel
Bütün şiirler sana adaklı bir şair düşüyor avuçlarımdan
Ölüm kokuyor nefesi sana yoruldum Minel
Dizlerine yatıp doyumsuz bir acıya bırakmak istiyorum bedenimi
Açmaza düşüyor düşlerim, sağan sağnak kelimelerim
Söküp atıyorum içimi, kendimi aramaya gidiyorum
Sakın arama beni

Bir yıldıza gizliyorum gözlerini
Bana sıvandıkları için
En çokta ellerini veriyorum idam sehpalarına
Gül diyorum, gülüm oluyorsun Minel
Sonra dikeninle kanatıyorsun yüreğimi
Bir cümlenin içine gizliyorum sana olan hislerimi
Mine’lim sevdiğim, güneşe duran yüzüm
Uzun bir kelime, ağlayan bir çift kahve
Arka sokakların tenhalığında
Kahpece ulu orta bir aşk vuruldu duydun mu Minel
Feryadı dünyayı kaldırdı
Her yer sen gölü
Kan damlıyor beyaz tuvale, karanlık bir yüz çiziyorum
İçinde kaybolup hep sonrasında seni bulduğum
Ve gözyaşına boğulmuş bir çift kahve
Heybetli bir vedaydı kızıl denizin yüreğine saplanan

Bilesin ki Minel
İçimden sana yol alan gemileri yaktığım
Kimse sormasın bana
Neredesin, kimdesin, kiminlesin
Kime ne Minel Kime ne
Ben seni, sen geçe kaybetmişim
Zamansızım Minel
Ne önemi var ki günlerin
Dilime senli kar yağdı kelimelerim üşüyor
Hiç ovmadım ki güz mevsiminin sarısında tenimi
Çatladı çöl karanlığında tüm umutlarım
Uzat ellerini kaldır geçmişin sisli perdesini
Uzat hadi Minel
Bak bir yürek nasılda düştü kalesinden