Sevmeyi öğrendik yaşam boyu
Dünyamızı ülkemizi toprağımızı
Bütün insanları ayrımsız sevmeyi
Sadece insanları değil, hayvanları da
Gerçeği yalansız sevmeyi
Aşkımızı sevgiliyi sevmeyi
Dağları bozkırları sevmeyi
Ormanları akarsuları sevmeyi
Kuşları kelebekleri arıları sevmeyi
Bize sevgiyi öğretti öğretmenlerimiz
Sevgisiz yaşayamayacağımızı öğretti
Bizi biz eden bu sevgi yumağıydı

Öğretenlerin bütün çabalarına karşın
İnsanları ayırmaya başladılar
Gerçeği yalanla harmanladılar
Aşkı, sevgiliyi kirlettiler
Dağları bozkırları bombaladılar
Ormanları akarsuları yok ettiler
Kuşları kelebekleri arıları kovdular
Her gün biraz daha yalnızlaştık
Gün geldi insan kendine yabancılaştı
Sömürgenlerin isteği de buydu
Hem onlara hizmet edildi
Ve biz acı çekmeye başladık…

Tarih, Voltaire’i haklı çıkardı
“Öğrenmek ve sevmek; acı çekmektir”