Gül mü goncasında nefes kesen,
Yoksa kızgın kül müydü
Hasan Dağı’ndan
Savrulup üstüme üstüme
Yel miydi burgun esen;
Erciyes’ten Süphan’a
Volkan üçgeninde
Yangınların sönmedi
Yüreğimde yuvalandı güvercinler
Başıma toplandı periler cinler!


Ayrılığın ardından
Alayını tutan havalandı,
Bulut bulut duman duman
Binlerce yıl aralandı
Bin ömür geçti
Küllerinde katman katman
Biri diğerinden güzel
Binbir türlü çiçek açtı
Gül yüzünde depreşti zaman...


Yaprak yaprak büyüdü sevgin
Salkımsöğütler, serviler
Esenlerle doladı seni
Karlar yağdı başıma
Kükreyen sularla yol açtın
Aşındı vadiler derin
Uçup giden güzel atların yelesinde
Yorgun düştü rüzgârlar
Bulut oldun, yağmur oldun
Şimşek şimşek çakar oldun
Her nefeste yakar oldun...


Ağlayan ağlasın, gülen gülsün
Yanardağdan yakıcı geldin bana
Bitmesin bu sevda,
Gönülden gönüle sürsün
Ver elini Adana
Liman liman dolaşsın sevdam
Rüzgârlarla kıyı bucak
Gemiler seni getirsin bana
Deste deste kucak kucak...


Şaban AKTAŞ
29.11.1997- GÖREME

(agss)