Daha lise çağlarındaydı Onur Aşık, benim gönüllü çalıştığım o denize sıfır manzaralı kütüphaneye gelir, kitabını okur giderdi, nerden bilirdim bu sefil şairi gözlemlediğini, yıllar geçti Bolu’da benim ikinci doğduğum memleketti hani, ömrümü tüketirken beni yeniden dünyaya getiren… Bir Gün bu sefil şair neye kızdıysa tüm şiirlerini yakıp yırtarken, ruhunun dalgalı fırtınalarından kalan dinginlikte, Onur Aşık, O lisesi çocuk gelir ve yırtılıp çöpe atılan şiirleri bir bir karıştırır, ancak bir şiirin yarım kalmışlığında bulur teselliyi, yazdığım bir şiir kalmıştır yarım çöplükte ve alır, saklar hem de tamı tamına 9 sene, o senelerin içinde hep o şaire ulaşmaya çalışır ama ulaşamaz, bir gün yazarın sosyal paylaşım sitesindeki /bakievkarali adresinden yazar dokuz sene sonra

“Onur Aşık

selam baki abi umarım benı hatırlarsın bir zamanlar akcakoca halk kutuphanesınde bırlıkte guzel vakıtler gecırmıstık hatta hıc unutmuyorum butun kıtapları yıkıp yenıden raflara dızdıgımız gunu gunlerce ugrasmıtık neyse senelerce aradım senı ama en sonunda bulmak nasıp oldu senden kalan tek sey bana yarım bır şiir oldu buraya sıgmayabılır belkıde ... belkide yayınlamışsındır daha onceden bılmıyorum ama benım gunlugumdekı tarıhte 07/11/2002 tarıhlı ’’Gidişinin Ardından’’ adlı şiirin umarım benı hatırlar ve ulaşırsın abi. sımdıden teşekkur ederım .... Onur Aşık. “

işte o çöplükten kurtarılan şiirdir bu şiir, acemi yıllarımda günde on şiir yazdığım zamanlardı ama Onur kardeşim’e çok teşekkür ediyorum huzurunuzda. Varol can dost, bir şiirimi çöplükten kurtarıp dokuz sene saklayıp yine sahibine ulaştıracak kadar sevgi bırakabildiğim yüreklerden birisin. Ne mutlu bana ki böyle sevginin karşılığında gelen dostlukla, senin gibi yüreği güzel dostlarımın sevgisiyle, ben bedenen yok olsam da asla ölmem… İyi ki varsınız, tanısam da tanımasam da sizleri çok seviyorum. Sevgilerimle… Bakican.