En büyük meleğim ben,
Ama en büyük günahkarımı saklıyorum
Kanatlarım arasına,
Farkında olmayı istemeden,
Sonunda uçmayı da bıraktım,çırılçıplak...
Çünkü dudaklarına dokunduğumda
Tanrının gönderdiği bu cehennemde yanıyorum..
İşte şimdi neyim,nerdeyim,ne yapıyorum,
Bilmiyorum...
Küflü banklarda
Kaldırım yosmalarının yırtık öykülerinde
Başrol oyuncusu oluyorum..
Her tattığım ruhta seni arıyorum..
Dar sokaklarda geniş bir kapı ararcasına,
Yıllar sonra seni görüyorum..
Güneşli bir bankta ağaç dalları sarkmış önüne sana bakıyorum..
Sadece o zaman anlıyorum
Seni kanatlarıma neden bastırdığımı...
Yalnız olduğumdaki masumiyeti görüyorum.
Yanında ne ben
Ne de başkası olduğunda oluyor bu çehre..
O zaman anlıyorum..
Sen yalnızlığa mahkûmsun.
Günahkârım,
Ne en büyük aşığın yanında ,
Ne de en büyük aşkın yanında olsa,
Böyle saf görünmeyeceksin..
En büyük melek oldum ben..
Ama en büyük günahkara aşığım...
Julliet( E.N.A.D.A.M.)