Bazı yürekler vardır ruhla sentezlenmiş,
Sözcükleri dillerinin ucunda her daim,
Kağıt ve kalemi dostu benimsemiş.
Döktükçe birikmişlikleri sözcüklere,
Daldıkça yazının enginliğine gün be gün.
Vazgeçemez yazar yürek bu tutkusundan.
Ve anlayamaz bu tutkuyu beşer,
Anlarsınız bu söylediklerimi yazar kardeşler.

Kimi an gelir araya yıllar girer.
Diller yüreğe,kağıtlar kaleme küser.
Halbu ki
Sözcükler hasrettir dilden çıkmaya,
Kağıt buluşmak ister artık kalemin dokunuşuyla.
Ve duygular açtır mısralarla paylaşılmaya.

Körelmiştir sözcüklerle yapılan cilveli oyunlar,
Ama vefakardır şiirler,yazılar.
Bebek adımlarıyla başlarsın yeniden.
Dosttur yazarlar, tutarlar elinden.

Tutku bu ya,
Eski aşıklar buluşur.
Vuslat anı gelir çatar,
Duygu yürekte çarptıkça,
Sözcük yürekten çıktıkça,
Kağıt yürekten yansıyınca,
Kalem özgürce dolaşır yine,
İnsanda bu yazma tutkusu oldukça!