Seslenişlerimin cızırtılı tonları yaralıyor kentleri
Ağlara takılan mecburi çırpınış oluyor ellerinde soluklarım
Yaralıyorum teni can’a dediğim yere göçerken
Bir soluk yaşam sen oluyor
Bir soluk ölüm ben soluyorum

Susadıkça, çırpınıyorum suya değil, tenine uzuyor yolculuğum
Sema, sarışın bir kadının telleriyle vuruyor gözlerime yansımalarını
Adını anıyorum, her andığım da
Ağlarında yaşam dileniyor kekremsi tavrım

Kent mağdurudur, kıyısız limanlara uzanan
Terk edişleri başlıyor tayfaların birer birer
Sıyrılıp kehanetinden mavinin
Kurutulmuş nehirleri kulaçlarımla geçiyorum

Yeni liman arayışlarına çıkıyor bütün arsız gemiler
AMA
Öyle değil adına verdiğim bu düşünceler

Kendimden arakladığım
Tozu mısralarında gizli, sana yazılanlar
Yazgılar
Anlık his dağılması gibi dağılan bir şey
Seslenişlerin de ton ayrılıkları


Gözlerini bir yaprağın renginden alan
Kararlı bakışların sırtında kaygılanan
Kuruyan yanım da ilk çıtırtıda ürken kadın

Kimdi benliğimi benden alan
Tuzunu yaşamlar da asılı unutan
Yaşların kırgın bakışlarıyla seyre dalan
Asi bir sevinçte kırıp döke bilen aşk’ı

Soluğumun ağların da soluklanması
Soluğumdayken kaçışmaların
Yüzün de mavi sesinde tiz bir hüzün

Ama hala yanılgılı bir ses
Düşlerimden arta kalan
Susuşlarım oluyorsun
Yağmurlar da ıslanan ten

Gitmeli miyim ?
hayır
Kalmalı mıyım ağlarında


Aşk
iki eski dostun ağzında dolanan şey
Süslü anlatımların kandıramadığı bir an
Tütsüleri yakılır çırpınışların
Solukların sorgulandığı ağlarında
Yeni mevsimler yaşar ten
Sen mavi ben karayelken
rüzgârlarınla sevişen


Aykırı hükümleri savunulan
Kâhin görünümlü martı çığlığı
Çiğ ömrümün solungaçlarına takılan
Kanamalı bir kangren olur gece
Seni ben siz doğururken

Ağlarına, ağlayışların azad olmuş düşü kalır
Kaygılı bir sesin peşine düşer ten
Her gece soluklarının peşinden koşan
Kalıntılarıyla can’a yolculuk eder aşk
Aşar geçer geceyi…