işte böyle Aragon
Yurtsuz kaldı şiirlerim
Üstelik buzdan ateşti yazıt
Yani aşk buzul bir lahitken
Baktım avuçlarımda üşüyen ten
Ah şimdi burda eskimiş ellerin
Beni kutsal bir musallaya göm sen



İşte yıkıldı ruhta bu son Mabet
Öpe bilir miyim seni Mona lisa
Senin bir tek beni sevme farzın var
Dedim tek ihtimal
Thoth’un el yazmasında bir masal
Hepsinde senin bir tek beni sevme andın var
Babil’de açıldı mezarım
Göz çukurumda unutulmuş bir Ay
Dışarısı yanlış dışarısı kirli bir çağ
Kendini aldatan insan suretleri
Çoğul yalnızlıklar,kıyıya vuran tanrılar
Haydi gel içime, kapat kapısını üstümüze tabutun

Dışarısı intihar...



Hangi akşamdı
üstüne sinmişti gece
Ben rüya diyordum sen sen ateş
Teninin tutuştuğu bir söylence



Çözüldükce dolaşıyordun ellerim hipnoz
Külümü süpürüyordun saçların suna
Git diyordun kanadımda iki kırık kum kuşu
Üstüne kar yağmış aylardan nisan
Toygar kanatlarını ver
Giderim her an


İguana arenası
Blue Ringed Actapus
Isır sesimden ki sussun ayazı gecenin
Batık zamanlarda yitirdiğim kum saati
Kurulmuş kıyamete

Hesiodos sus
Bir kadeh zehir,bir kadeh lagos


Külleri suya serpilmiş şiir
Buda acının devşirdiği Gautema
Bir yılan gölgesi bir tabut
Ölüm ve hayat’ iki figüran
Ganj kir değil, çürümüş ruhlu insan


Kutsal siyah katranla yazılmış muskam
çöz isayı Baba ben öldürdüm’ soğuk bir kadetralde tanrıyı


Birden bire gece yarısı sana
Yüzünü karartırken mum ve ayna
Kana düşmüş mor bir kelebek
Tut gök yüzünü öp beni Azelma
Düştüm dişlerinin arasına masum bir tortu
Karanfil çiğnerken yağmur yağmayacaktı
Ve ben ölmeyecektim hiç bir akşam


Martı ölüsü çıkardı çantasından bir kadın
Öpüp denizi tuz ve mavi
Çıplak yosun yontu ve haç
vuruldu tam sırtından bir adam
Yaramı bir tek sana söyledim
Sus öldüğümü söyleme
görgü tanığım bir mihriban
Zehir kabı ve siyanür
Köz içinde, yu ve arıt
Üstüme seril sonra
Lav içir kül atmosferinde
Öp sonra
Dudaklarında tortu bırakan kan tadıyla

İndir sonra yüzümdeki mayınlı pankartı

Aşkiya gibi öleyim...



...


CÇ_