Rezil bir yalnızlık benimkisi
onca tanıdık içinde kimsesizlik
evim bomboş ve sessiz
odaların duvarları üzerime geliyor sanki
arkadaşlarımın hepsi çol çocuk sahibi
hepsi bir uğraşda kendilerine göre
ne bekledim bu hayattan
halbuki hepsinden önce tanıştım sevdayla
ve herkesten çok sevdim onu
şimdi yolun yarısına geldim
televizyondan müzik sesleri evimin neşesi
çocuklarımın yaramazlıkları değil
kötü bir baba olmazdım herhalde
yada kötü bir eş
bilmiyorum nedendir ilk kez düşündüm
ve aynada ilk kez baktım kendime
bu kadar dikkatli
nice ihanetler gördüm ben
hayatıma ne çok ihanet ettim
ne çabuk harcadım ömrümü
başkalarının günlük keyfi için
şimdi kimse sormuyor işte
kimse düşünmüyor acılarımı anlamıyor kimse
hasretlerim bilinmiyor
ve yapayalnız ruhum bedenim
sığınak sanki bir sigara ...
her şarkıda geçmişe gidiyorum
her sabah birileri için kalkıyorum ayağa
biliyorum olmayacaklar yarın hiçbiri
ölmezde sağ kalırsam bu hayatta
nereye sığınırım hangi kardeş olur sığınak
hangisinin oğlu kızı saygı gösterir
veya nekadar dayanırlar acaba
nedense bilmiyorum bunlar geldi aklıma
nedendir bilinmez ama hayat zoraki geliyor artık bana
adımlarımı atmak istemiyorm zamana
yarınlarımda umud etmek yok artık
yarını yaşamak istemez gibi
korkuyorum artık sevdadan aşktan
korkuyorum evet itirafımdır korkuyorum
umudlarını başkalarına hibe etmiş ben
yeniden umutlanmaya korkuyorum
yeniden sevdalanmaya korkuyorum
korkuyorum artık ihanetlerden
korkuyorum yine ömrüme ihanetten
05.04.2011 esenler ist

şahin kekeç