Dünya teknolojide ilerledi, uzayda inşaat bile yapıyor,
Gerçi her yanda devam eden depreme çare olamıyor,
Dünya genişledikçe içimiz daralıyor, anlayamıyorum,
Ve ister istemez milletçe bunalıyoruz, bunalıyorum...

Üst katımda süren hayat da her zaman gündemimdedir,
Orada yaşayan bir aile değil, sanki sahradaki sürülerdir,
Onlar başımın üzerinde tepiniyor, ben kafamı yiyorum,
Bütün millet kafayı yemiş, ben de her zaman bunalıyorum...

Yassı adaya hapsettiğimiz bir başbakanı bile astık, hayret!
Kısa cumhuriyet tarihimizde bunu bile başardık, nihayet!
Bu utancı nasıl telafi edebiliriz, tarihi düzeltebilir miyiz?
Belki de utançlarımızla birlikte yaşamayı öğrenebiliriz...

Politik şiir yazmayacağımı biliyorum, burada bitiriyorum,
Kahvaltımı yaparsam ilaçlarımı alırım, belki düzelebilirim,
’Şanlı tarihim!’ diyemeyeceğimi biliyorum, yazık bizlere,
Bundan sonra güzellikler diliyorum, yaşayacağımız günlere...