ah gülüm istemezmiydim
bilekğimde kelepce olmasaydı
saçlarını okşamak
istemezmiydin seni koklamak
olmasaydı sonun böyle
istemezmiydim elini tutup her gün bu şehirde gezmek
mimiklerini seyretmezmiydim
gözlerin de saçlarımı taramazmıydım olmasaydı sonum böyle

isterdim bende iş aş bir ev araba /gülseydi biraz kader .
isterdim küçük bahceli bir ev/ isterdim seninle ömrümü geçirmeyi
saçına menekşe takmayı /dizinin dibine çökmeyi .
gözlerini seyretmeyi istemezmiydim sonum böyle olmasaydı

istemezmiydim sana doymak / gonca yaprağında uyumak
dizlerinde sabahlamak istemezmiydim sonum böyle olmasaydı
sensiz her gün biraz biraz eridim
geçmedi aylar dolmadı zaman kurudum çöle döndüm
doğmazmıydım sana özgür olsaydım güneş gibi sonum böyle olmasaydı


hürriyet hiç uğramadı /dertler bela peşimi bırakmadı .
şu dünyada adam gibi/ bir gün yaşamadım /yaşayamadık .
her gün bir çile /bir dert/ bu şehirde sensizlik ölüm zülüm
virane çöplük pis duvarlar ışıksız güneşsiz dört duvar.
yok ışık /yok umut /ömrüm içtiğim siğara kadar
ve hasret hançeri saplı bağrımda .
sen yüreğimin içindesin
her gün ölümden eşit bir dünya doğuruyorum

irfan KÖKTEN